خاطره

یک هوای سرد

یک دل بی درد

خستگی یک بازی

خدا و دل، راضی

یک درد و یک رسیدن

دردی برای کشیدن

یک کلید سبز روشن

انتظار، شاید باشن

یک بوق، یک هشدار

رسیدن به صحبت کشدار

احوال شما خوبی؟

احوال شما خوبی؟

یک روز عالی بود

سراسر نگاه، شادی بود

ابتدا عباس آباد

سراسر مانده در یاد

سکوتی مانند فریاد

تا دیده کند یاد

به­به، چه دریاچه دلفریبی

میدانی که در زمین، غریبی

خدایا،مرحبا چه زیبا آفریدی

رویایی، که گونه­اش هرگز ندیدی

پس از آن، باز سفر آغاز گردد

به سوی آمل و بابل گردد

رویم یکسر به منزلگاهی

نداریم از آن هیچ آگاهی

تا به داخل آمدیم، یکجا شدیم جمع

نگاه­ها می­رسید از کم و از جمع

سراسر پرده­ای پنهان بودش

سراسر نقش و از راز بودش

بوم­ها در میان خانه­ای بود

نمیدانم چه بود و در کجا بود

شنیدن کی بود مانند دیدن

این نوشته آمده،از روی دیدن

گفتند مکرمه نام داشتند

نقشی ز سر ذوق داشتند

از او گویند: زندگی همچون بلابود

ز نقش بوم ها روشن، روان بود

منم دیدم یه چند تا نقشی و بوم

سیاه گشت دیده­ام، سیاه­تر از روم

عجب حال نزاری داشتند رنگ­ها

نمایان می­داشتند رنگها، رنج­ها

چو بودند ایشان زن چهاری

ندیدند در زندگی هرگز بهاری

سفر از این منزل باز آغاز گشت

به سوی دریا، بود گلگشت

چند عکسی گرفتیم ما از آنجا

از دریا، عکاس و از آسمان آنجا

گه گاه می­ رسید موجی از راه

گاه ابری از آسمان، با چهره­ی آه

به، چه زیبا بود این تصویر

ناگه هل شدم گفتم تکبیر

چو گفتش پر نشاطم، پر انرژی، بر سر حال

گفتمش حق بود، چنین زیبایی و این حال

خدایی، آسمانی این آفریده­است

خالقی، کبریایی این آفریده­است

چنین، زیبایی شایسته اوست

چنین، پیدایشی از خالق اوست

تو زیبا بوده­ای، زیبا دیده­ای تو

نشان از خالق یکتا دیده­ای تو

کرامت بیش از این، که از گفته تو

رفت از یادم درد کشش از گفته تو

شبت خوش باد ای محبوبترین دوست

که این شعر،کمترین،ارزانی توست